Dylon Stratocaster

Ooit gebouwd in de Gakki gitaarfabrieken in Nagoya, Japan, waar ook Morris en Ibanez gitaren hun oorsprong vonden. Evenals Epiphone, Gretsch, Dean, Guild en C.F. Martin. We zijn dus in goed gezelschap.

Ze hebben dus onder veel namen geproduceerd en daar zaten goede gitaren tussen.

Ik heb deze Dylon gekregen als niet meer werkend exemplaar. Toen was hij nog wit. De kleuren waren vergeeld en er zaten barsten in de lak. Zie de foto's.

Ik heb de gitaar gedemonteerd en geheel geïnspecteerd, alle electronica nagekeken en weer werkend gemaakt.

Vervolgens de gitaar weer in elkaar gezet en geheel afgesteld en geïntoneerd. Er stond echt niets goed.

Toen alles wel goed stond bleek het toch wel een hele fijne gitaar te zijn.

De moeite waard om hem weer mooi te maken.

Via internet een nieuwe slagplaat met pick-ups gekocht omdat het originele setje toch een beetje mager geluid gaf en de potmeterjes wat kraakten. Niet echt noodzakelijk, maar gewoon gedaan om uit te proberen in hoeverre zoiets nou zin of onzin is.

Het scheelde wel.

Wat ik ten tijde van de koop van de nieuwe slagplaat niet in de gaten had, was dat er Fender Customshop elementen in zaten. Ze zijn voorzien van een stickertje van de Fender Customshop en de intialen van Abigail Ybarra en een datum. Dat betekent dat ze onder auspiciën van van mw. Ybarra door haar team gemaakt zijn. Ik vond al dat er een lekker geluid in zat, maar begrijp nu ook beter waarom dat zo is. Ik heb alleen geen idee welke uitvoering het is. Ik denk dat de verkoper het ook niet wist, want ik weet nu wat die pick-ups moeten kosten en ik heb er een wereldkoopje aan gehad...

Ik heb middels een extra aarding voor elkaar gekregen dat de brom, die er in het begin in zat, geheel is verdwenen. Wellicht ook iets voor andere beziters van electrische gitaren. Ik deel graag mijn kennis.

Toen de hele gitaar weer gedemonteerd en de hals perfect passend in de body gemaakt. Dat zat veel te strak. Toen de slechte plekken in het plamuurwerk van de body weggeslepen en vervolgens weer opgevuld.

Daarna de body geschuurd met een steeds fijnere gradatie schuurpapier.

Na het bouwen van een spuitcabine in mijn garage heb ik de body gespoten in een metallic blauwe kleur. Daar zijn weer diverse lagen blanke lak overheen gegaan.

Daarna de gitaar weer in elkaar gezet en weer geheel afgesteld en weer opnieuw geïntoneerd. Dat komt erg nauw, dus als je iets demonteert hoort dit er gewoon bij.

Resultaat: hele fijne stratocaster die kan wedijveren met het origineel van Fender. Geweldige hals, body ligt lekker en de electronica is helemaal up to date. En nog eens heel erg mooi geworden ook. Al zeg ik het zelf...